Każdego roku w Polsce według oficjalnych statystyk ok. 90 tys. osób doznaje różnych form przemocy w rodzinie, wiele przypadków nigdy nie jest zgłaszanych, więc to minimum 90 tys. (ponad 70 proc. ofiar to kobiety).
I mimo tych zatrważających danych, spotykamy się ze stwierdzeniem, że takie zgłoszenie w toku np. rozstania rodziców to uknuta taktyka procesowa i polega ona na nieprawdzie.
Czy warto wstępować na drogą sądową jestem wielokrotnie pytana?
Nie mam wątpliwości, że tak.
Działanie to czasem jedyna możliwość, by zrobić porządek ze swoim życiem. Zwykle jest to okres, w którym sprawca jest hamowany przed popełnieniem dalszych czynów, a pokrzywdzona zyskuje czas by „odetchnąć”, poukładać sprawy związane z rozstaniem, sprawami majątkowymi itp.
Dodatkowo pamiętajmy, że jeśli przemoc domowa będzie ujawniana, problem może się zmniejszyć – sprawca nie może przecież czuć się bezkarnie.
Najważniejsze jest uświadomienie sobie, że jest się w określonej sytuacji życiowej – to ten pierwszy najważniejszy moim zdaniem krok.
Następnie działanie – wizyta u psychologa i prawnika. Prawnik doradzi, a psycholog wesprze terapią.
Zarówno w przypadku przemocy fizycznej, jak i psychicznej, istnieje możliwość wszczęcia procedury tzw. niebieskiej karty.
Przemoc to zjawisko wieloaspektowe, wyróżnia się przemoc fizyczną, psychiczną, seksualną, ekonomiczną.
Elementami przemocy są m.in.:
- Patologiczna zazdrość
- Kontrola życia
- Izolowanie
- Ocenianie charakteryzujące się krytyką wyglądu
- Wzbudzanie poczucia winy
- Dywersja prowadząca w stronę działań mających na celu zaniechanie pójścia do pracy, wyjść z przyjaciółmi
- Agresja
To tylko część zachowań, które mogą świadczyć o funkcjonowaniu w związku przemocowym. Przemoc psychiczna, ekonomiczna jest trudna do udowodnienia bo nie pozostawia śladów, ale nie jest to niemożliwe.
