Wizerunek to dobro osobiste. Prawa z nim związane dotyczą zatem konkretnej osoby fizycznej – każdego człowieka. Przykładem wizerunku może być podobizna człowieka utrwalona jako portret lub fotografia albo w jeszcze innej formie.
Rozpowszechnianie wizerunku danej osoby na ogół wymaga jej zgody. Są jednak sytuacje, gdy uzyskanie zgody nie jest obowiązkowe np. gdy dana osoba otrzymała wynagrodzenie za pozowanie do zdjęcia. Ponadto nie ma potrzeby uzyskania zgody na rozpowszechnianie wizerunku od konkretnej osoby, jeżeli:
- jest ona powszechnie znana i np. zdjęcie wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;
- dana osoba stanowi jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz czy impreza masowa.
Wizerunek, jako dobro osobiste człowieka, podlega ochronie prawnej. Jego naruszenie powodujące np. znieważenie danej osoby i skutkujące m. in. jej poczuciem krzywdy czy pogwałcenia godności, jest sprzeczne z prawem. W pierwszej kolejności warto wezwać sprawcę do zaprzestania naruszania dobra osobistego. Jeżeli to nie poskutkuje, konieczne stanie się dochodzenie swoich praw przed sądem. Od sprawcy naruszenia wizerunek można żądać:
- złożenia oficjalnego oświadczenia o odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie np. przeprosin w prasie ze wskazaniem wielkości czcionki, jaką mają być one napisane,
- zadośćuczynienia pieniężnego,
- zapłaty odpowiedniej sumy pieniędzy na wskazany cel społeczny.
