NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO NA ZMIANY
Nazywam się Elżbieta. Mam 62 lata. Jestem Polką na emigracji. Wyjechałam, aby zapewnić jak najlepszy byt mojemu synowi. Dlaczego nie było to możliwe w Polsce? Już wyjaśniam.
Mojego trwającego 6 lat małżeństwa nie można nazwać udanym. Mąż był pod ogromnym wpływem swojej matki, a ze względu na konflikt grupy krwi nie mogliśmy mieć dzieci. Bardzo silna potrzeba macierzyństwa zaowocowała tym, że gdy pojawił się obok mnie inny mężczyzna, posłuchałam głosu serca. Wciąż uczę się tego, by pewnego dnia móc powiedzieć, że wybaczyłam sobie to, co zrobiłam i zaakceptowałam przeszłość.
Wkrótce na świecie pojawił się mój syn – Karol. Po koszmarnym rozwodzie, utracie wszystkiego, co miałam (nawet prezentów, jakie dostałam od męża), zostałam sama z malutkim dzieckiem. I choć z czasem okazało się, że mój mąż także nie był mi wierny, to nie zmieniło w mojej sytuacji.
Bez wsparcia rodziny, w drewnianym domku po babci, bez wody i CO, próbowałam wiązać koniec z końcem. Przed 6 rano odwoziłam synka do żłobka i jechałam do pracy. Świadomość, że Karol zawsze był tam pierwszy, sprawiała, że czułam się złą matką.
Niedługo potem ojciec Karola otworzył sklep. Zaczęłam pracować razem z nim, niestety biznes wkrótce upadł, a ojciec Karola zadłużył nie tylko siebie, ale też mnie. Aby spłacić te długi, zdecydowałam się wyjechać do Niemiec, a syna zostawić pod opieką ojca. I chociaż robiłam to, co wówczas wydawało mi się najlepsze, przez wiele lat zmagałam się z wyrzutami sumienia, że „porzuciłam” własne dziecko.
POLKA NA EMIGRACJI
Emigracja nie była łatwa. Rozłąka z synem, bardzo ciężkie warunki mieszkaniowe, niepewna praca, która w dodatku często była ponad moje siły, obarczone ryzykiem krótkie wyjazdy do Polski, zmagania z samotnością, śmierć mojego taty, nieobecność w życiu syna (podczas jego dorastania, wchodzenia w dorosłość oraz kiedy urodziły się moje wnuki) …
Wszystko to sprawiło, że czułam się przegrana. Stopniowo jednak zaczęłam wychodzić na prostą. I chociaż początkowo planowałam spędzić w Niemczech tylko kilka lat – tyle, by pozbyć się długów, to zostałam na dłużej, aby zadbać o mojego syna: jego wykształcenie i godne warunki życia.
Z czasem zdobyłam lepszą pracę, zaczęłam się rozwijać.
Założyłam fanpage „Moderna Babcia”, gdzie dzielę się swoją pasją do gotowania i dbania o siebie. Mimo wieku jestem aktywna, ciągle uczę się nowych rzeczy, udzielam się charytatywnie, wstąpiłam do Klubu Kobieta & Biznes. Zdecydowałam się także na spisanie mojej autobiografii w książce “Świat Kobiecej Mocy. Niezwykłe historie 11 kobiet, które odważyły się zmienić swoje życie”. To była swego rodzaju spowiedź, także przed samą sobą. Wymagała ogromnej odwagi i kosztowała mnie emocjonalnie bardzo dużo. Ale nie żałuję!
DZIŚ PO WIELU LATACH
Dziś, po wielu latach pracy nad sobą, zaczynam sobie wybaczać dawne błędy.
Niewątpliwą pomocą jest w tym wsparcie syna, jakie otrzymuję. Kiedy przeczytał moją autobiografię, usłyszałam od niego tyle ciepłych, pełnych miłości słów, że łatwiej jest mi myśleć o przeszłości.
Przeżyte doświadczenia i ludzie, jakich spotkałam w życiu, pokazały mi, że niezależnie od tego, ile mamy lat i w jakim miejscu się znajdujemy, nigdy nie jest za późno, by postawić siebie na pierwszym miejscu i… wybaczyć sobie.
Tylko wtedy zaczniemy kochać życie, świat i, co najważniejsze, siebie.
22 komentarze. Zostaw komentarz
Niesamowita historia Eli, która udowadnia na każdym kroku, że chcieć to móc 💪 ❤️
Niesamowita historia Eli, która udowadnia na każdym kroku, że chcieć to móc 💪 Tak trzymaj Ela ❤️
Niezwykła historia
Powodzenia Elu jestes niesamowita!
Historia, która pokazuje, że siła jest kobietą. Na zmianę nigdy nie jest za późno!
Wspaniała, inspirująca historia o kobiecej sile i matczynej miłości! <3
Niezwykła Kobieta! Cieszę się Elu, że Cię poznałam.
Kobieta z sercem na dłoni, z problemami na barkach a mimo przeciwności losu idzie twardo do przodu.
Elu Twoja historia pokazuje jak wielka i bezgraniczna jest miłość Matki do dziecka ….
Brawo Ty
Kobieta z sercem ba dłoni, z problemami na barkach a mimo przeciwności losu idzie twardo do przodu.
Elu Twoja historia pokazuje jak wielka i bezgraniczna jest miłość Matki do dziecka ….
Brawo Ty
Kobieta z sercem na dłoni i problemami na barkach ale twardo stąpająca po ziemi.
Eli historia pokazuje jak wielka jest miłość Matki…
Podziwiam 🙂
Historia,ktora napisalas o sobie to historia niezwykla,bardzo mi bliska.
Rozterki emocjonalne na tle ogromnych przemian politycznych.
To historia,ktora trzeba przezyc aby zrozumiec,jak naprawde wygladalo zycie.
Doceniam i pozdrawiam
Niesamowita historia. Wspaniała kobieta!
Elu Jesteś wspaniała, od pierwszego momentu kiedy poznalaysmy się, czułam całym sercem, jak dzielisz się swoją dobrocią, życzliwością i wsparciem. Gratuluję Ci wspaniałej drogi. Nigdy się nie poddawaj, niech Twoja miłość Cię niesie na skrzydłach Mocy – bo masz ją w sobie ❤️
Jestem z ciebie dumna ❤️
Bardzo ciekawa i osobista biografia.. Mało jest takich ludzi co chcą o sobie pisać i o swoich doświadczeniach życiowych. Powodzenia 😀😉 Czymam kciuki 😀😀👍
Wspaniała kobieta
Głosuję na tę historię ponieważ miałam możliwość poznać osobiście Elżbietę i wiem jaką silną, pozytywną, cudowną kobietą jest dzisiaj. Zasługuje na wszystko co najlepsze w życiu. Jej serce jest większe od największych gór i najgłębszych wód. A jej historia pokazuje że mimo ciężkiego życia miłość do najbliższych przezwycięży wszystko i doda sił na zmiany w życiu osobistym, rozwoju osobistego i spełniania marzeń.
Super świetna i mocna kobieta mama i znajoma od wielu lat;)
Wspaniała kobieta, świetna historia 😊
Super Kobieta mama i znajoma od wielu lat;)
Super Kobieta mama i znajoma;)
Cieszę się, że otaczam się tak inspirującymi kobietami jak ty Elu.Trzymam kciuki I powodzenia🫶